Annem'e...

Anneler günü...
Anne...
Gün...
Daha önceki yıllarda, böyle yoğun duygular hissetmezdim anneler gününde... Belki annem hayatta olduğu için, belki o zamanlar daha ben anne olmadığım için...
Anacığımın elini öper, boynuna sarılır, koklardım onu... Hediyesini verirdim, sonsuz sevgimi, saygımı eksik etmezdim ondan... Hayırlı bir evlattım bende kendimce. Oysa şimdi....
Sadece...
Hani hep öyle olur ya ...
Yanınızdaki, yanı başınızdaki... Hiç gitmeyecek sandığınız...
Hep sizin olmuş... Hep sizin olacak ...
Hani ...???
İşte öyle...

Sonra bir gün... Veda... Beklense de... Yine de ansız... Apansız...
Sonra her gün... Özlem... Sonsuz... Soluksuz bırakan...
Sonra acı... Oturmuş yüreğime... Çöreklenmiş...
Sonra... Sonrası yok... Annem yok...
Yıların geçmesi bir şey fark ettirmiyor... Acı hep aynı...
Evlat olmanın da ve anneliğin de yaşı yok...

Birazdan çıkacağım evden... Elimde bir demet gül... Yerim senin yanın annem...
Ama ağlamayacağım yanında...
Bu gün mutlu bir gün... Senin günün... Anneler Günün kutlu olsun...

Seni çok sevdiğimi, söylemiş miydim annem ?

Tüm annelerin, anneler gününü kutlarım...

11.05.2008